The Other World Kingdom

Luister?

Dit is een fantasie zo als het eigenlijk had moeten lopen. Ik ben Kees veertig jaar oud, vrijgezel en mijn beroep is recentelijk geworden, miljonair. Ik had de hoofdprijs in de loterij gewonnen met een totaal bedrag van 60 miljoen euro. Ik heb wel mijn baan opgezegd maar weet niet één, twee, drie wat ik met dat geld aan moet. Ik ben een verwend liefhebber van femdom en bezoek ook geregeld een club waar ik me als slaaf laat vastbinden, slaan, vernederen en dat soort activiteiten. Ik heb daar een vaste domina die precies weet wat ik lekker vind, genaamd Mieke met een leeftijd van rond de dertig. Die zal ik nu wel wat vaker gaan bezoeken. Ik keek ook veel op internet en bezocht de site van de Other World Kingdom. Ik vind het jammer dat het fysiek niet meer bestaat anders was ik dat zeker gaan bezoeken. Nu zou het kunnen met deze gevulde portemonnee, maar vroeger niet.

Na mijn bezoek aan Mieke, gaan we altijd nog even nog wat na babbelen aan de bar en kwam het gesprek op de OWK. Ik vertelde haar dat ik het jammer vond dat het niet meer bestond. Ze vertelde dat zij er wel een keer geweest was op verzoek van een slaaf die haar klant was. Ik was nieuwsgierig hoe zij het daar vond. Zij was heel positief en had daar een leuke tijd gehad. Ze wist ook te vertellen dat je het complex kon kopen voor een vijf miljoen euro. Voordat geld kreeg je de grond, opstal en complete inboedel. Na nog een drankje namen we afscheid en ging ik naar huis. Thuis op de bank zat ik nog eens na te denken over het OWK gebeuren en leek het me een goed idee om me daar eens in te verdiepen. Ik heb diverse sites bezocht, ook die van de belangrijke instanties van de regering Tsjechië. Maar het bleek duidelijk dat de regering daar niet moeilijk over deed. Bij mijn volgende bezoek aan Mieke vertelde ik van mijn plan om daar eens te gaan kijken, en of zij zin had om mij (tegen betaling) te vergezellen. Zij zei direct ja en zei dat ze toch aan vakantie toe was, en als ik alle kosten betaalde dat voldoende was. Dat was win win, zij vakantie en ik een metgezel.

Na enige weken stapte we op het vliegtuig naar de hoofdstad Schiphol naar Praag, een vlucht van nog geen twee uur. Op het vliegveld hadden we geregeld dat er een auto stond zodat we op eigen gelegenheid naar het plaatsje Cerna konden rijden. Volgens de routeplanner was het 126 minuten rijden. We reden naar het plaatsje en boekte een hotelletje. We vroegen aan de hotelier de weg naar het complex. Hij keek ons wel een beetje vreemd aan maar stuurde ons de goeden kant op. Het lag zeer afgelegen en zag er groot uit. We konden niet veel zien want het was rondom voorzien van een hoge muur en geblindeerde ramen en muren van de gebouwen. Op de poort hing een bord met een telefoonnummer wat hebben we genoteerd en in het hotel hebben gebeld. De taalbarrière was een beetje lastig maar er werd een afspraak gemaakt voor bezichtiging. De volgende dag reden we naar het complex waar drie mannen ons stonden op te wachten. Ze stelde zich voor als makelaar, tolk en advocaat. We kregen een rondleiding door het hele complex. Intern was alles stoffig en rook muf maar was opgeruimd en de meubels en voorwerpen waren afgedekt met lakens. Extern was meer werk want de tuin was overwoekerd, en het schilderwerk moest opgeknapt worden. Maar het was overzichtelijk. We gingen even rustig zitten en begonnen met de onderhandelingen. Het was what you see is what you get. Dus alles bleef staan tot de rijtuigen aan toe. Wat voor mij ook en belangrijk item was dat ik de naam e.d. mocht blijven gebruiken. De advocaat melden dat alles was ondergebracht in een BV en dat die met de verkoop werd overgedragen. Dus ook de website werd dus ons eigendom. We sloten een principe akkoord waar we later op terug zouden komen. Terug in Nederland heb ik een advocatenkantoor en notaris aangesteld die alles moeten uitzoeken en een contract op moesten stellen. Na enige weken gaf de advocaat een positief advies, ze hadden onderzocht of er nog problemen konden ontstaan en er was niets gevonden, dus stelde ze een contract op wat hij opstuurde naar de verkopende partij. Binnen een paar dagen kregen we bericht dat ze akkoord gingen. Meteen in overleg met advocaat, notaris en Mieke en vlucht geboekt. Het tekenen, overdacht en betaling was snel geregeld en ik was de trotse eigenaar van het complex. Volgens mij waren ze blij dat ze eraf waren.

De advocaat en notaris vlogen direct terug naar Nederland maar wij bleven nog even om plannen te maken. Ik vroeg aan Mieke of ze soms geïnteresseerd was om de koningin van het rijk te worden. Ze keek eerst verbaasd maar even daarna leek het haar wel wat. Ze vroeg alleen wat haar taken waren. Ik vertelde: ten 1e personeel aannemen, 2e de dagelijkse leiding, 3e recht spreken, want we hadden eigen wetten, 4e Organiseren van evenementen. Ik vond alleen de naam Mieke niet een naam voor een koningin en stelde voor om de naam Patricia de 2e te gebruiken. Ik zou op de achtergrond wel adviseren maar uit beeld blijven. Ik wilde eigenlijk liever als slaaf functioneren. Ik wilde niet dat iemand wist dat ik eigenlijk de eigenaar was, want dan werd ik anders behandeld. We zetten een advertentie in de landelijke krant dat we diverse dames zochten die de leiding over mannen wilde nemen onder de naam The Other World Kingdom. De enigste eis die we stelde was dat ze de Engelse taal goed machtig waren. Die naam OWK was zo bekend dat de dames meteen wisten wat de bedoeling was. We lieten door een plaatselijk schoonmaakbedrijf de troonzaal schoonmaken. Ook werd een schildersbedrijf ingehuurd om het schilderwerk extern op te knappen. Een hoveniersbedrijf nam de tuin onderhanden wat al een heel ander gezicht was. Ik plaatste zelf een camera systeem zodat ik in de troonzaal kon kijken om de sollicitanten te bekijken en te beluisteren. Internet aansluiting is aanwezig alleen laat ik diverse versterkers plaatsen om op het hele complex snel internet te hebben. In de openbare ruimtes en buiten laat ik camera’s plaatsen zodat ik via een IPad alles kan volgen. Er werd goed gereageerd op de advertentie zodat we een flink aantal sollicitanten konden verwelkomen. Ruim ¾ van de sollicitanten kwam door de sollicitatie procedure heen en word aangenomen. Ze worden op korte termijn gepakt en gezakt terug verwacht want ze komen intern. Ze kunnen meteen beginnen en hun eerste taak is de gebouwen stofvrij maken en de lakens verwijderen. Zoals afgesproken zullen later de slaven de schoonmaak en klus werkzaamheden gaan uitvoeren maar die zijn er even nog niet. Maar nu is het hun taak.
De dames ontdekken ook de kleding kasten, want alles is achter gebleven, en er wordt druk gepast en blijven meteen verkleed rondlopen. Ook de winkel is nog volledig ingericht en kan zo geopend worden. We schaffen een personen busje aan met getinte ramen zodat je wel naar buiten kan kijken maar niet naar binnen. We laten het logo op de zijkanten drukken alleen de tekst “woman over man” vervangen we met driemaal “OWK” Wij zullen de “klanten” ophalen van het vliegveld of treinstation dus zijn makkelijk herkenbaar. Patricia brengt mij naar het vliegveld waarna ik voor enige tijd naar Nederland vertrek om daar wat dingen te regelen. Patricia houd mij op de hoogte met skype zodat ze met haar tablet de vorderingen kan laten zien die niet met het camera systeem in beeld kunnen worden gebracht. Bijvoorbeeld de privékamers van de meesteressen. Na enige weken is alles op orde en kunnen de eerste “klanten” komen. Er is meer dan genoeg animo en er is een wachtlijst. De eerste lichting zal uit tien geselecteerde personen bestaan waarvan vijf slaven tot de vaste staf gaan behoren. De ander vijf zullen één week blijven en afgelost worden tot de volgende groep van tien personen. Welke vijf wordt aan het eind van de week beslist. Elke week zullen er tien nieuwe klanten ontvangen worden. Meesteressen kunnen hun ook aanmelden en die zullen met hun eigen slaaf ondergebracht worden in de aparte huisje die op het terrein staan.

Dag 1
Patricia zal de eerste lichting gaan halen, waarvan ik onderdeel zal uitmaken. Afgesproken is dat wij elkaar niet kennen. Vlak achter poort is een ruimte gecreëerd waar de “klanten” kunnen wachten tot ze aan de beurt zijn. Na enige tijd komen er twee jonge dames binnen, gekleed in een uniform uitvoert in: witte satijnen blouse, lederen broek, jasje, laarzen, stropdas en pet. Aan de riem hangt een rijzweep en taser. Ze nemen één voor één de mannen mee en die komen daarna niet meer terug. Ik ben de vijfde in rij en moet hun volgen. Wij komen in een ruimte terecht waarin een dame, gelijk gekleed aan de bewaaksters, met alleen een streep op haar jasje meer achter een bureau zit. Ze vraagt naam. Ze slaat diverse papieren om tot ze mijn formulier heeft gevonden. Het volgende commando is strip en snel. Ik begin met uit te kleden tot ik in mijn onderbroek sta. Alles uit klinkt het niet zo vriendelijk. Als ik deze ook heb uitgetrokken, worden mijn kleren op gepakt en verdwijnen uit het zicht. Ik krijg een lederen string met sluitingen aan de zijkant toegeworpen die ik aan moet trekken. De twee bewaaksters, zullen we ze maar noemen, voorzien mij van pols, enkelboeien en een halsband alles afgesloten met een hangslot. De sleutel verdwijnt in een sleutelkastje aan de muur. De dame achter het bureau neemt het woord. De regels zijn makkelijk, je doet alles wat de dames zeggen, je praat alleen als je wat gevraagd wordt. Wij hebben hier eigen wetten en de koningin is onze rechter. Je heb hier geen naam maar een nummer. En jij hebt nummer 13, ik hoop dat het je geluk brengt. Mijn polsen worden achter mijn rug aan elkaar gekoppeld en ik moet mee naar buiten. Hier zie ik de mannen die voor mij waren weer terug. Ze staan allemaal aan de muur geketend door een ketting van ca. 1 meter aan hun halsband. De dames verdwijnen weer naar binnen en komen steeds terug met het volgende “slachtoffer”. Als alle tien buiten zijn, worden ze één voor één van de muur gehaald en aan elkaar gekoppeld in treintje stand gezet. Eén bewaakster neemt de voorste ketting en trekt ons mee naar wat even later het cellen complex blijkt de zijn. De tweede loopt achter aan om de boel in de gaten te houden. De cellen zijn onder de grond en er is maar weinig licht. Elke slaaf wordt in een aparte cel gestopt die nu niet bepaald comfortabel zijn. Er is alleen aan de traliezijde stahoogte en aan drie zijde een grove stenen muur. Alleen de voorzijde is tralies.
Het formaat van 1 meter breed bij 2 meter lang is ook niet ruim, je kan liggen maar dan houd het ook op. De grond is bedekt met een laag stro en achterin staat een emmer voor de behoeftes. Als iedereen is opgesloten en de polsen zijn losgemaakt neem één van de dames het woord. De rest van de dag en nacht is dit jullie onderkomen. Straks wordt er eten en drinken gebracht. Er mag niet gesproken worden en vergis je niet overal hangen microfoons. Overtredingen worden streng gestraft. Hierna vertrekken ze en blijven wij achter. Een tijd later wordt er een hard stokbrood en een kan water gebracht als diner, en zien we niemand meer terug.

Dag 2
We hebben geen enkele notie van de tijd want daglicht komt hier niet, enkel een beetje licht van een paar kleine lampjes. Ik probeer zo goed als kwaad toch nog wat te slapen maar het wordt een onrustige koude nacht.
De volgende ochtend, komen er twee bewaaksters de maaltijd verstrekken, die gelijk is aan het diner van gisteren. Daarna moeten we omste beurt met ons rug tegen de tralies gaan staan zodat de bewaakster onze polsen aan elkaar kan koppelen op ons rug. Daarna moeten we ons omdraaien en met ons buik tegen de tralies gaan staan. Eén van de dames schoof onze string een beetje omlaag en pakte ons klokkenspel en trekt die door de tralies en de ander maakt er een klem omheen zodat we met onze edele delen niet meer terug kunnen. De verpleegkundige komt zo om de boel te controleren werd gezegd. Dat zo bleek toch wat langer te zijn dus we stonden lang in een onmogelijke positie. Opeens werd het rumoerig en kwam met de verpleegkundige voorop, gekleed in een latex verpleegster uniform, en een flink aantal bewaakster het cellencomplex in. De verpleegkundige was voorzien van een felle lamp en droeg een rubber schort en handschoenen. Onze edele delen werd één voor één in het zonnetje gezet en goed gecontroleerd. Er werden genoeg opmerkingen gemaakt door de aanwezige bewaaksters. Eén de heren had schijnbaar hoge nood, want tijdens de controle, kon hij het niet meer ophouden en kwam er een flinke straal tevoorschijn. Het spoot tegen het schort en liep op de grond. De bewaaksters schoten in de lach maar de verpleegkundige niet. Die zei: Dit is niet slim, hier ga je spijt van krijgen.

De verpleegkundige verdween en onze edele delen werden weer vrijgelaten en de string herplaatst door de overgebleven bewaaksters. De polsen bleven aan elkaar want de cellen gingen open en het treintje werd weer gevormd en we verlieten het cellencomplex en liepen naar de troonzaal. De zaal was al redelijk gevuld met bewaaksters en meesteressen in de mooiste creaties. Ook de verpleegkundige was aanwezig en Patricia de 2e zat in een prachtige outfit op de troon. We moesten op ons knieën gaan zitten voor de voorste rij stoelen. De koningin nam het woord: Ik heet iedereen welkom en hoop dat het ieder naar zijn zin zal zijn (soms). Er zullen momenten zijn, vooral voor de slaven, dat je het niet zo plezierig zal vinden maar dat hoort erbij. Veel zal aan hun zelf liggen want hou je aan de regels dan zal er niet veel gebeuren. Overtredingen zullen altijd bestraft worden met lijfstraffen want slaven hebben geen geld dus kunnen geen boete betalen. Het koninkrijk is verdeeld in vier bevolkingsgroep van hoog tot laag. De hoogste in rang ben ik de koningin, hierna komen de subliem ladies, daarna volgen de bewaaksters die we hier Guards noemen en op afstand op de laatste plaats de slaven. Als eerste zal ik de slaven koppelen aan een subliem ladie die deze week je mentor zal zijn. De Guards zal je geregeld in wisselende samenstelling langs zien komen binnen en buiten. Deze hebben wisselde taken, zoals chauffeur, winkelpersoneel, werkzaamheden controleur en indien nodig op verzoek de lijfstraffen uitdelen.
De subliem ladies die deze week mentor zullen zijn stellen zich op naast de troon. Ik zag prachtige jonge vrouwen in schitterende outfits. Eén stak er voor mij met kop en schouders boven uit, een grote roodharige dame met een flinke voorgevel en ze droeg een latex jurk met diep decolleté. Elke keer als er een ladie zich voorstelde keek Patricia even naar mij. Ik bewoog bij de ander ladies niet. Maar toen zij, ze heette Shane, werd voorgesteld knikte ik zachtjes en Patricia knikte zachtjes terug. Toen het gehele rijtje was afgewerkt nam Patricia weer het woord. Ze wende zich tot de slaven: als ik je nummer opnoem loop je met gebogen hoofd naar de desbetreffend ladie en stel je je achter haar op. Ze riep eerst de naam van de Ladie en daarna het nummer van de slaaf. Zo ging het een aantal malen tot de naam Shane werd opgenoemd en tot mijn groot genoegen werd die gekoppeld aan nummer 13. Ik was voorlopig de gelukkige.
Nadat elke slaaf een “baasje” had gekregen, vertelde Patricia dat er nog iets moest gebeuren. Slaaf 10 werd naar voren geroepen, en kreeg te horen wat zijn straf was voor het per ongeluk urineren tegen de verpleegkundige. De koningin veroordeelde hem tot vijfentwintig stokslagen, uitgevoerd terwijl hij over de schraag op het centrale plein gebogen stond. Zijn mentor lady Janet gaf aan dat ze de uitvoering hiervan liever overliet aan de Guards. De straf zou direct worden uitgevoerd.

Twee Guards nemen hem tussen hun in en liepen naar het centrale plein, waar op een verhoging diverse bondage toestellen stonden opgesteld. De troonzaal was ook leeggelopen om dit te aanschouwen. Eerst werden zijn enkelboeien aan de poten van de schraag bevestigd waardoor hij wijdbeens stond. Zijn polsen weren losgekoppeld en hij moest zelf zijn string uittrekken door de gespen los te maken. De Guards duwden hem voorover zodat hij over het lederen bovenstuk kwam te liggen en koppelde zijn polsboeien aan de poten. De Guard pakte een stok uit de kast die aan de rand van het plateau stond en liep naar de slaaf en trok zijn hoofd omhoog aan zijn haren en riep meetellen. De eerste tik werd uitgedeeld en hij riep één en zo ging het maar door, maar de stem veranderde van klank, eerst helder en hoe verder de straf vorderde steeds jammerend tot kermend. Bij elke tik zag je zijn klok en hamerspel heen en weer schudden. Nadat de straf was beëindigd en hij werd losgemaakt en kon gaan staan zag je duidelijk de striemen die het had veroorzaakt zien. Hij mocht zijn string weer aantrekken en werd overgedragen aan zijn mentor lady Janet.

Ladie Shane gaf aan dat we naar ons onderkomen zouden lopen, Zij ging voorop en een Guard leiden mij aan de ketting en volgde haar. Het was een eindje lopen en toen we binnenkwamen bleek het een tweekamer appartement te zijn met een huiskamer en slaapkamer met aansluitend de badkamer. In de huiskamer stond een kooi, en aan een blinde muur diverse schroefogen. Ook stond er in de hoek een bak met slag werktuigen, zoals zweep, batje en rietje. Ook was er een vitrinekast met hulpstukken zoals knevels, blinddoeken, touwen en zelfs een peniskooi. De Guard kreeg de opdracht om mij in de kooi te stoppen en mijn polsen te ontkoppelen. Het was een kleine kooi en ik kon alleen liggen met opgetrokken knieën of op mijn knieën zitten met de knieën tegen de borst. De Guard verdween en lady Shane ging in een luie stoel zitten en bekeek me eens goed. Na en tijdje zei ze Ik ga je uit de kooi loslaten, maar maak je geen illusies. Haal geen stomme dingen uit want de straffen zijn hier niet mals, gewoon luisteren en doen wat is zeg. Ze maakte de kooi open en ik kon er achteruit uit kruipen. Gaan staan met je rug tegen de muur tussen de ogen. Op het moment dat ik daar stond koppelde ze direct mijn polsen en enkels aan de ogen waardoor ik wijdbeens en met mijn armen wijd stond. Ze pakte een blinddoek en om deze te plaatsen moest ze heel dicht bij komen staan en ving ik nog een glimp van haar prachtige decolleté op. Dit alles met haar parfum lieten mij niet onberoerd en mijn penis begon te zich op te richten zover de string het toeliet. Dit was duidelijk te zien in mijn string dus ze verwijderde deze door de gespen los te maken waarna hij zich volledig oprichtte. Dit was volgens mij niet de bedoeling want ik kreeg er een flinke tik op waardoor hij weer terug zakte. Ik voelde gefriemel aan mijn geslachtsdelen en na enige tijd hoorde ik haar zeggen dat is beter. Ze verwijderde de blinddoek en toen ik naar beneden keek zag ik dat hij gevangen zat in een peniskooi.
Ze liet me lange tijd zo staan, maar alleen voor het diner, stokbrood en water, maakte ze me polsen los. Zij keek op de TV wat Dvd’s die allemaal een femdom thema hadden, misschien zocht ze nog wat ideeën. Ik kon gewoon meekijken dus af toe zat de kooi toch wat strak. Op een geven moment maakte ze mijn polsboeien los en koppelde ze op mijn rug. Hierna maakte ze de enkelboeien los en werd ik naar het toilet geleid. Ik moest op het toilet gaan zitten en kon mijn blaas legen. In de tussentijd legde zij een matje aan het voeteneind van het bed. Ik moest op het matje gaan liggen en ze koppelde de pols en enkelboeien aan elkaar zodat ik in een hogtie lag. De blinddoek werd weer geplaatst en ik kreeg in mijn mond een ballgag. Zo van jou heb in ieder geval geen last vannacht. Hierna hoorde ik het ritselen van kleren en haar in bed stappen wat ik nu graag zicht gehad. Zo eindigde de 2e dag in mijn eigen OWK.
CB