Voorjaar

Luister?

Zoals ik vaak heb geschreven, maakte ik vaak foto’s van Diny in het bos en omdat het deze zaterdag lekker warm was, wilde ik het weer doen. “Maar anders zit er al flink wat loof aan de struiken,” zei Diny. “Je weet, wij lopen vaak in een rustig gedeelte van de bossen; je komt vaak niemand tegen. Wanneer jij je doorknoopjurk aandoet en niets daaronder draagt, kan ik best foto’s van je maken, zo achter de struiken en door de struiken heen, wanneer jij daar naakt, of bijna naakt, achter staat.” Ik kreeg haar zover dat zij haar doorknoopjurk aandeed en verder niets. Waar wij altijd de auto neerzetten was het rustig; één auto stond daar en wij stapten uit en ik sloot de auto af nadat ik mijn fototoestel had gepakt. Een man die bij de andere auto stond, zag ons. “Ja, nu is de natuur aan het ontluiken,” zei hij. “Reken daar maar op,” zei ik, en zacht zei ik er is meer aan het ontluiken. Wij gingen aan onze route bezig en na een poosje zei ik tegen Diny: “Zie je wel, niemand te zien.”

Toen wij bij de zandvlakte kwamen en Diny op het bankje ging zitten, zei ik: “Maak eens een paar knoopjes open.” Ze keek rond. “Nee, niemand te zien,” zei ik. Daar deed ze het en maak je borsten eens bloot vroeg ik. Daar waren haar dikke borsten. “Schuif je jurk eens flink omhoog,” zei ik. Ook dat deed ze en daar was haar kut, want ze deed haar benen uit elkaar en ik zag dat haar kut glom; ze was weer geil, precies zoals andere jaren. Na wat foto’s te hebben genomen, liepen wij verder en toen zei ik: “Ga eens achter die struik staan en doe je jurk helemaal open en wanneer je durft uit ik wil door de struik heen foto’s van je lijf maken.” Ze ging achter een struik staan. “Komt er iemand aan?” vroeg ze. “Nee,” zei ik, en zij deed haar jurk uit en daar stond mijn vrouw weer naakt in het bos. Ik maakte snel foto’s van haar, want ik hoorde geblaf van een hond die even later het pad afliep. De eigenaar kwam even later. “Mooi is de natuur nu, hè,” zei hij. “Ja, dat vind ik ook,” zei ik. “Je moest eens weten hoe mooi de natuur is,” zei ik tegen Diny. Na een poosje waren wij weer bij de auto. “Nog wat moois geschoten?” vroeg de man. “Ja, genoeg,” zei ik. “Mag ik kijken?” Ik keek Diny aan. “Laat hem maar zien,” zei ze. “We gaan toch weg.” Ik ging naar hem toe en liet hem op het scherm wat foto’s van Diny zien. “Dat ziet er puur natuur uit,” zei hij. “Dat was de bedoeling ook.” Thuisgekomen zette ik ze snel op de computer en nu waren ze goed in beeld.