Zomerkamp

Luister?

Op het balkonnetje dat uitgeeft op de benauwde en donkere binnenplaats staat Sanne wat verveeld naar haar mobieltje te koekeloeren. Het is middagpauze en haar jolige pubers zijn naar het golfslagbad. Even weer een uurtje zonder dat continuë geklaag en gesteggel. Hoewel, daar heb je het al: Appje van Amber, haar collega. Die is weer eens d’r sleutels kwijt. Nou even niet, Am, zoek maar lekker zelf… Het is te warm binnen en hier buiten in de schaduw waait een verkoelend briesje door haar mouwloze topje; d’r zweterige bh heeft ze daarnet uitgedaan. Haar tepels schuren tegen het ruwe katoen, waar ze hard van worden. Geeft niks aangezien hier het komend uur behalve Amber verder toch niemand is. Vanochtend had ze trouwens ook al besloten zonder slipje rond te lopen, want het was al heet genoeg in haar strakke korte rafeljeans. De afgebladderde luiken heeft de 22-jarige blondine achter zich gesloten om er rustig tegen aan te kunnen leunen. Met één voet op de gietijzeren balustrade denkt ze aan de gespierde lijven van de jonge atleten die ze deze week onder haar hoede heeft. Sanne’s gedachten worden onderbroken door een dof gestommel achter haar. Zit er soms een grote rat tussen de dozen ofzo? Met ingehouden adem draait ze zich om en luistert aandachtig.

Ze hoort duidelijk dat binnen de bureaustoel zachtjes over de houten vloer verschuift. Er is iemand in de opslagruimte! Sanne kijkt door de spleet tussen de luiken: het is donker, de tl-buis aan het plafond is nog uit, maar af en toe flikkert er een zwak licht op. Zou het onregelmatige schijnsel van de computer op het bureau komen? Of is het een inbreker met een zaklamp? Het blijft een minuutje stil en Sanne probeert haar ademhaling zo goed mogelijk onder controle te houden. Hoe kan er iemand binnen zijn? Alleen zij en Amber hebben de sleutel – och godver, maar die trut is d’r sleutels weer kwijt, dus… Sanne gaat op haar tenen staan om beter te kunnen zien wat zich binnen afspeelt. Een flakkerend scherm, maar van hieruit kan ze net niet zien wie er aan het bureautje zit. Ze duwt heel voorzichtig de luiken iets verder open – als het maar niet gaat piepen! Alles verloopt geluidloos en Sanne heeft zo een beter zicht op de situatie binnen: fuck, d’r zit daar iemand rustig naar een filmpje te kijken, een gestalte die met z’n rug naar haar toe zit. Gebiologeerd blijft Sanne gluren. Ze ziet dat een tamelijk breedgeschouderde figuur (een man dus) bij de bureaurand een arm snel op en neer beweegt. Ze hoort een zacht gekreun. Nu haar ogen wat beter aan het donker gewend zijn ziet ze dat de man geen broek meer aanheeft – verrek! – en ze kan duidelijk zijn stijve lul zien… Nee toch!? Langzaam dringt het tot haar door dat een kerel zich daar doodleuk zit af te trekken tussen de colaflessen en de pakken macaroni! Het gehijg neemt toe als hij met een duim over zijn eikel wrijft. Zijn andere hand masseert zijn balzak. Plotseling wordt Sanne’s aandacht getrokken door het beeldscherm. Verdomd als het niet waar is: daar loopt duidelijk Amber in haar nakie uit de douche om een handdoek te pakken! De man kreunt nog iets luider. Sanne’s hart bonkt in haar keel; haar klamme handen trillen. Wat moet ze doen? Moet ze wel iets doen? O shit nee zeg: misschien heeft die viezerd haar ook wel in de douche gefilmd?… Gejaagd door een plotselinge stoot adrenaline, duwt de pisnijdige jonge vrouw geruisloos de luiken iets verder open en sluipt de opslagruimte binnen.

Ze grist vlug een blikje kidneybonen uit een kartonnen doos en een kapotte paraplu die daar toevallig ligt. Dan laat Sanne plots alle voorzichtigheid varen: gillend stormt ze in het halfduister op de indringer af. De kerel, die alleen nog een t-shirt draagt, is verrast; toch staat hij in een reflex op, met één hand voor zijn kruis, en met de andere stompt hij Sanne in het aangezicht. Ze valt molenwiekend achterover tegen een rek. De klootzak! De jongeman rent in z’n blote kont en met een zwiepende erectie naar de deur waar de sleutels nog in steken, grist in het voorbijgaan zijn bermuda en slippers van de vloer; dan draait hij zich onverwacht opnieuw om om uit te halen naar Sanne, maar mist deze keer. De kranige meid gooit uit alle macht het blikje kidneybonen naar haar belager. Vloekend en sissend weert de jongeman het projectiel en ook de daarop volgende parapluslag met beide handen af. De jeugdleidster heeft echter nog een andere pijl op haar boog: met haar linkerschoen schopt ze zo hard als ze kan naar zijn nu vrijgekomen kruis en raakt met haar sneaker vol de onderkant van zijn bungelende kloten. Het maakt een akelig klappend geluid. De jongeman slaat acuut voorover, kreunt en kokhalst. Met opgetrokken knieën blijft hij op de grond liggen, naar adem snakkend, zijn handen geklemd rond zijn ballen die in brand staan. Hij draait zijn hoofd naar Sanne en stamelt: “OK, stop, even normaal doen nou… O shit, oh…” Sanne ziet hoe zijn ogen wit wegdraaien. Snel haalt ze de sleutels uit het slot en… nu pas ziet ze wie de indringer is. “Nathan?! Wat de fuck doe jij hier, man? Moet jij niet met je migrainepilletjes op bed liggen? Ik dacht dat jij te misselijk was om mee te gaan zwemmen, ventje?” Als enige antwoord hoort Sanne het gesmoorde snikken van de halfblote jongen van zestien die er nu toch een stuk minder vervaarlijk uitziet dan een halve minuut geleden. Ze kan er niks aan doen maar moet onwillekeurig om de pikante situatie glimlachen. Haar instinct zegt haar echter dat ze geen risico moet nemen, dus laat ze zich met haar knieën op zijn rug vallen om hem de baas te blijven.

“Aaauuww! Doe niet zo nep, trut. Auw, oh…” Nathan probeert overeind te krabbelen, maar Sanne pakt hem bij de haren en sleurt hem naar het bureau, waar nog altijd het sexfilmpje op het scherm staat. “Auw, doe es effe lekker lompe teef!” Sanne buigt haar knie en brengt haar voet dreigend naar achter. De half kruipende Nathan slaat meteen weer dubbel en stottert: “OK, kom op… nie doen…” “Eén beweging en ik trap je zak helemaal plat!” Sanne knipt het licht aan om de zo goed als naakte Nathan beter te kunnen zien: met een half opgeheven hand bezwerend voor zich, de andere rond zijn pijnpunt gevouwen. “Mooi zo, je begint eindelijk door te krijgen wie hier de baas is, geloof ik.” Nathan kan nog altijd niks anders doen dan zich concentreren op het verbijten zijn intieme hel. “Luister: doe je ogen dicht of ik verkoop je nog zo’n doodsschop. Ik meen het!” De knul sluit zijn ogen. Dat geeft Sanne de gelegenheid om met een touw vlug een dubbele strop te knopen. Ze bindt het stevig vast aan een stalen wandrek, schuift het andere eind het snel over zijn krullenbol en trekt het koord strak rond Nathan’s keel. “Zo zie je maar: was die kutscouting toch nog ergens goed voor… Nou, dus jij zat hier lekker te rukken, jongen?” De aangesprokene knikt. Als Sanne’s blik langs de computer glijdt, herinnert ze zich weer waarom ze daarnet zo furieus kwaad is geworden. “En vertel op, vieze gluiperd: heb jij hier verdomme de meidendouche lopen filmen?” Nathan geeft geen antwoord, maar Sanne heeft een ideetje. Ze Appt snel naar Amber…