Poseren voor de fotoclub

Luister?

Een avontuurtje streeploos zonnen had me aardig aangegrepen en zoiets wou ik toen nog wel eens uitproberen – zo een beetje bloot paraderen voor een onbekende vond ik toch wel opwindend. Ik ben zelfs nog een keer terug gegaan naar dat strand om te kijken of ik iets vergelijkbaars kon doen, maar dat leidde tot niets. Het enige dat ik in die periode op dit terrein meemaakte was na een lange werkbespreking in Utrecht, waar ik voor ons accountantskantoor op bezoek was bij een klant. Mijn baas, met wie ik mee was, moest na die bespreking door naar Amersfoort en ik zou met de trein terug gaan naar het zuiden. Ik liep door een winkelstraat op weg naar Hoog Caterijne, toen ik in de etalage van een kledingzaak wat aanbiedingen zag. Ik ging naar binnen, was de enige klant en zei terloops hallo tegen een jongen achter de kassa. Ik bekeek wat stapels T-shirts en wou eigenlijk doorlopen, toen ik via via via via spiegels (wat waren daar veel spiegels ….) zag dat die verkoper me uitgebreid stond op te nemen, en ik zag hem zo denken “Die meid zou ik wel eens zonder dat truttige pakje aan willen zien” – ik droeg een business outfit – en ik kreeg ineens zin om een spelletje te spelen. Ik had het ooit in een baldadige bui “Tieten Showtime” genoemd en had het een paar keer gedaan nadat ik in de kleedkamer van de hockeyclub het verontwaardigde verhaal van een van mijn medespeelsters had gehoord, die een badpak was gaan kopen, dat aan het passen was en toen zag dat een verkoper dankzij het niet volledig gesloten gordijn en de spiegels in het pashokje stond mee te genieten.

Ik nam een T-shirt en verdween in een pashokje, nou ja hokje, het was een afgetimmerde hoek met een schuifgordijn achterin de winkel. Ik trok colbert, bloes en beha uit, trok het T-shirt aan en stapte weer naar buiten om daar in de spiegels de potentiële aankoop te aanschouwen. Ik had direct de volledige aandacht van de verkoper – ik heb beha maatje 35C en zo los in een T-shirt is dat niet over het hoofd te zien. Hij kwam direct naar me toe en ik deed mijn best zo neutraal mogelijk het T-shirt te beoordelen. “Het zit wel lekker, maar de kleur bevalt me niet helemaal”, zei ik tegen de verkoper. “Ik heb een heleboel kleuren”, zei hij, heel overbodig, want ik stond voor een hele tafel met dat T-shirt in verschillende kleuren. Ik pakte een ander en verdween weer in het pashokje, trok het gordijn nonchalant dicht, nou ja niet helemaal dicht, wisselde van T-shirt en kwam weer naar buiten. Zelfde effect op de verkoper, die nauwelijks zijn ogen van mijn borsten kon afhouden, onder het T-shirtje. “Toch ook niet echt wat ik wil”, zei ik, de spiegel peinzend aanstarend. Ik nam een derde T-shirt, verdween weer in het pashokje, trok het gordijn half dicht, trok het T-shirt uit en draaide me zo dat hij me wel via de spiegel moest zien, alvorens het nieuwe shirt aan te trekken. Toen ik weer naar buiten kwam dacht ik te zien dat hij me wel gezien had. “Nog steeds niet goed, die combinatie”, concludeerde ik. Ik wees naar een lichtblauw T-shirt en zei “Die vind ik wel mooi, maar past niet bij de rest. Heb je geen spijkerrokje om die combinatie uit te proberen?”. Hij vloog door de winkel, gooide in de haast een staander met kleren om, maar kwam binnen tien seconden terug met een kort spijkerrokje, medium size – had hij goed gezien dus. Ik verdween weer in het hokje en schoof het gordijn alleen nog maar pro forma een decimeter dicht, trok het T-shirt uit en vervolgens mijn broek om alleen nog gekleed in een chique tanga de gekozen kleren nog eens goed te bekijken. Ik trok de rok aan en draaide, nog steeds topless en met bijna geheel open gordijn, een paar keer rond om me zelf te bekijken en deed net alsof ik de verkoper niet zag die me een meter of vijf verder, bijna met kwijlende open mond, stond te bekijken. Ik trok het rokje weer uit en schoof als het ware per ongeluk mijn tanga tot halverwege mijn dijen, en nog steeds het T-shirt bekijkend, draaide ik zo half voor de spiegels zodat hij ook mijn poesje en kontje kon zien en kleedde me uiteindelijk weer aan. Ik stapte het hokje uit, gaf hem de spullen terug en zei iets van “Jammer, maar het staat niet echt. Een volgende keer beter”, en verliet de winkel, naar mijn gevoel een ontredderde verkoper achter latend. Maar goed hij had ook een mooi uitzicht gehad, bloot en voor noppes.

Maar dat was het enige avontuurtje en zo waren we een half jaar verder sinds het strand avontuur en was er verder niets gebeurd. Toen was ik op bezoek bij een vriendin in een andere stadje en terwijl die stond te koken bladerde ik door wat bladen en tijdschriften en in een huis-aan-huis blad trof ik een interview aan met de oprichter van een lokale fotoclub, “gespecialiseerd in natuurfoto’s. portret opnamen, maar ook wel glamour”. De oprichter benadrukte dat er een schrijnend gebrek was aan “talent”, zoals hij modellen noemde. En talent hadden ze nodig anders kwamen er geen mooie foto’s en zonder mooie foto’s kwam er nog minder talent, enzovoorts, enzovoorts. Het kwam me bekend voor – bij mijn accountants kantoor hoorde ik vaak hetzelfde verhaal, zij het niet met mooie foto’s maar mooie opdrachten. Hij deed een oproep aan talent contact met hem op te nemen.

Ik dacht er een week over na en belde toen die oprichter op om een oriënterende afspraak te maken en een week later zat ik bij hem op de bank in de woonkamer in het stadje T. De oprichter, Jacques, vertelde enthousiast over zijn club, de behaalde prijzen, het clubhuis, de hondstrouwe leden en het eeuwig gebrek aan talent. Ik had een spijkerbroek aan, en strak truitje en een colbert en zoals hij me af en toe aankeek dacht ik dat hij me wel als talent inschatte. Na een glaasje wijn, liet hij me de midden verdieping van zijn huis zien, en terwijl ik de trap op liep voelde ik bijna hoe hij met zijn ogen mijn kontje aftastte – mijn spijkerbroek zat zo strak dat hij de randjes van mijn halve string moest zien. De midden verdieping was helemaal uitgebouwd tot een fotostudio, met lampen, decors, schermen en apparatuur – ik was onder de indruk van het geheel.

Toen kwam natuurlijk uiteindelijk de vraag: “En heb je interesse dit een keer te proberen. Ik denk dat je een groot talent bent voor portret en badkleding en ook glamour. Zullen we een afspraak maken voor een oriënterende shoot?”. Ik draaide er een beetje omheen, “Nou ja, lijkt me wel interessant, maar zeker niet bloot ofzo”. “Nou naakt hoeft bij mij niet. Dat is meer voor de sectie Esthetisch Naakt, en dat ben ik niet. Zo portret en badkleding is meer mijn deel. Wellicht bedekt topless”. Ik lacht wat nerveus “Nou nou, topless, je vraagt nogal wat. Als ik het mijn vriend zou vertellen dat iemand me dat vroeg, valt die van zijn stoel”. Hij voegde er direct aan toe “Hoeft niet natuurlijk als je niet wilt. Neem gewoon wat badspullen mee. En vertel gewoon even nog niets aan je vriend, misschien kun je hem dan verrassen met wat foto’s als je ze mooi vindt”. Ik liet me met wat moeite overhalen en we spraken voor twee weken daarna af.

De dagen ervoor had ik zo mijn bedenkingen, vanwege mijn vriend enzo, maar toen hadden we zo een verschrikkelijk verjaardagsfeestje bij een tante, met gezeur en geklaag van familie, kopje koffie met koekje, in een grote cirkel gezette keukenstoelen en een heleboel burgerlijk geneuzel, dat ik besloot het toch te doen. Ik ging lang in bad, vertrok veel te vroeg en reed bijna een half uur lang rondjes om de nieuwbouw wijk in T. waar hij woonde. Ik was tamelijk gespannen toen ik aanbelde. Jacques deed stralend open en wenste me als nieuw talent welkom in zijn huis. Na het verplichte kopje koffie en een glaasje wijn gingen we naar boven.

“Wat heb je allemaal bij je?” vroeg hij, kijkend naar de tas die ik droeg. Op een tafel spreidde ik mijn spullen uit die ik meegenomen had: een elegant badpak van de Bijenkorf, een solide bikini en, ik legde dat een beetje nerveus lachend neer, een string met bijpassende beha. “Ik weet niet of dit echt doe, maar ik heb het toch maar meegenomen”. “Mooie combinaties”, antwoordde Jacques, “en we kunnen beginnen met wat je nu aan hebt”. Ik droeg een strakke broek met krijtstreep en wit hemd met daaronder nog vaag zichtbaar een witte beha, mijn haar had ik opgestoken. Zo begon mijn eerste foto sessie en al snel stond ik te poseren en werd ik in allerlei posities “geschoten’, zoals de vakterm bleek te zijn en na tien minuten kwam de vraag waar het toch vaak om gaat bij fotosessies “Kun je wat knoopjes van je bloes losmaken?”. Wat ik deed, want om die spanning ging het me toch. Na nog wat foto’s gingen ook de laatste knoopje los en even laten hield ik ook de panden van mijn bloes wat opzij om mijn beha te tonen, op zijn verzoek uiteraard. Goedgevuld, en duidelijk twee van mijn kern talenten, om het zo maar te zeggen. Ook Jacques was enthousiast.

Na nog wat foto’s zo, wees hij naar de tafel met mijn spullen. “Het is tijd voor je badpak, denk ik” en ik knikte. Met mijn badpak verdween ik in de badkamer en was twee minuten later terug in mijn mooie Bijenkorf outfit, met vreemd gevoel in mijn maag, want het badpak was weliswaar natuurlijk niet anders als op het strand, maar hier zo in een huis voor een man met een fototoestel was er toch dat gevoel van “laat maar eens wat zien”. Jacques was opgetogen en liet me een paar maal ronddraaien. “Staat je uitstekend, maar je bent ook geweldig talentvol” en terloops gleden zijn ogen over mijn borsten. Al snel werd ik weer “geschoten”, staand, van voren, van achteren, opzij, zittend op een stoel, etc. en ik kreeg maar steeds te horen hoe talentvol ik was en hoe naturel ik overkwam. Op gegeven zei hij “Ik wil ook een paar opnamen met vrije schouders. Doe je schouderbandjes maar opzij” en ik deed het braaf, eerst een beetje en toen op zijn verzoek tot halverwege mijn armen, en ik liet al een flink decolleté zien. Juist toen ik dacht dat hij zou gaan zeggen “en laat ze nu maar helemaal zien”, legde hij zijn fototoestel neer, liep naar de tafel, pakte mijn string, legde die los op mijn hoofd en nam lachend nog wat fotos. Ik probeerde ook een leuke en toch ondeugende lach, met redelijk succes. “Zo, volgende ronde.”, zei hij. “Je doet het geweldig en ik zou toch meer de glamour kant eens willen opgaan.” “En wat houdt dat in?” vroeg ik hem. “Ik stel voor in string en verder niets. Ik denk dat je topless best goed kunt hebben”. Ik stribbelde tegen en vertrok met beha naar de badkamer. Jacques legde een nieuwe rol in.

Een paar minuten later was ik weer terug, en hij liet me een paar keer ronddraaien. “Staat geweldig” reageerde hij en keek ongegeneerd naar mijn kontje. Ik voelde mezelf wat rood worden over de situatie, maar om die spanning ging het toch ook. Hij begon aan een volgende serie en weer werd ik uit allerlei standen “geschoten”. Ook nu weer moesten de schouderbandje opzij en op gegeven moment floepten mijn borsten bijna uit de naar beneden geschoven beha. “Dat wordt wel erg populair”, zei ik en bracht die beha weer op orde. “Maar goed, ik wil niet flauw zijn, dus als topless verwacht wordt van de modellen..” en met snel gebaar haakte ik de beha-sluiting los en wierp de beha op de bank. En zo stond ik opeens topless voor Jacques. Met twee forse peren van borsten, een beetje uit elkaar wijzend, vormde ik, zoals de specialist-fotograaf het ongetwijfeld noemt, “uitstekend fotomateriaal” en daar leek ook Jacques van overtuigd. “Geweldig figuur. Wat een uitstraling” zei hij en liet er geen gras over groeien en ik werd weer uitgebreid “geschoten”, met bijna borsten als middelpunt van de fotografische belangstelling. Na een tijdje begon hij ook wat uitdagender poses te vragen, en zo stond ik even later met mijn handen in mijn zij, bovenlichaam aardig naar voren gebogen om mijn borsten goed uit te laten komen, terwijl Jacques om me heen draaide ik ik allerlei hoeken werd “geschoten” en hij had er alle plezier in. Ik vond het wel opwindend zo rond gecommandeerd te worden in steeds uitdagender standjes, en stond, liep, draaide, zat en lag zoals hij me vroeg.

Het werd intussen tijd om er een einde aan te maken, en ik overwoog minutenlang bij mezelf of ik het zou doen, maar draaide me toen met mijn rug naar hem toe, trok de string uit, legde die op mijn hoofd, draaide mijn hoofd naar hem toe en zei “Lijkt me wel een mooie afsluiting. Maar alleen van achteren alsjeblieft”. En ook dit liet Jacques zich geen twee keer zeggen. Na een paar opnamen haalde ik de string van mijn hoofd en draaide me weer om, hem de gelegenheid gevend mijn poesje te zien, niet kaal maar toch met een Ladyshave aardig vormgegeven. Hij bleef me gewoon fotograferen en ik liet hem begaan. Hij vroeg me nog zo nog wat posities in te nemen, onder andere weer die met handen in mijn zij en voorovergebogen met hangende borsten, waarbij hij me ook van achteren uitgebreid schoot, maar veel verder wilde ik toch niet gaan. Ik overwoog op het einde toch even dat standje aan te nemen dat ik op het strand had gedaan, op handen en knieën voor hem, kontje omhoog en benen goed uit elkaar, helemaal in de aanbieding om het zo maar te zeggen, maar dat vond ik eigenlijk te link met een fototoestel, dus na nog een paar opnames in artistieke poses, hield ik het voor gezien. “Het is wel mooi geweest” en kleedde me weer aan.

Een kwartier later zat ik op de bank om nog wat te drinken, terwijl Jacques nog wat spullen bij elkaar zocht, toen de deurbel ging. Ik had geen idee dat dit het begin was van een vervolg avontuur dat echt uit de hand zou lopen. Meer daarover misschien later…